Wereldrecord mixed estafette 4 x 50 meter wisselslag; EK-goud Marrit Steenbergen op 200 meter vrije slag

Drie van de vier estafettes winnen was onvoorstelbaar. En dan ook nog vijf maal goud op individuele nummers met Kira Toussaint (3) en de jongeren Luc Kroon (1) en Marrit Steenbergen (1). Zilver (5) en brons (5) completeerden het medaille totaal van 18!!  Het record aantal medailles van 2010 in Eindhoven (22:  9 goud, 8 zilver en 5 brons) bleef intact.
Nederlandse zwemmers waren goed voor 23 individuele finaleplaatsen (M11 en V12). De estafetteploegen waren in alle zes finales vertegenwoordigd. In totaal gingen zes NR’s op de schop, terwijl op de afsluitende mixed estafette het Europees en wereldrecord werd verbeterd.  

Gouden uitsmijter

Op zesde dag van het EK korte baan in Kazan sloot het mixed 4 x 50 meter wisselslag estafetteteam het toernooi af met een wereldrecord. Kira Toussaint (25.99), Arno Kamminga 25.54), Maaike de Waard (24.50) en de ontketende Thom de Boer (20.15) produceerden gezamenlijk een tijd van 1.36.18 Dat was een fractie sneller dan de Russen (1.36.22) twee jaar geleden in Glasgow. “Ik dacht dat we voor een medaille konden gaan met deze ploeg”, vertelde Maaike de Waard na de huldiging. “Toen tikten we als eerste aan. Pas veel later had ik in de gaten dat het een wereldrecord was." Kira Toussaint vond het ‘heel cool’ en had als eerste een reactie: “Ik lag naast Kolesnikov en die maakte nogal wat golven. Daardoor miste ik de vlaggetjes, maar de anderen hebben het goed afgemaakt", besloot ze.
Voor Arno Kamminga was het zijn eerste wereldrecord. “We zijn allemaal boven ons zelf uitgestegen. Niet normaal. Dat wereldrecord is de kers op een grote dikke taart." De Boer was na de prijsuitreiking nog steeds ‘flabbergasted’ (zeg maar verbijsterd). “Ik ben nog steeds sprakeloos van deze prestatie. Ik had dit niet verwacht en ook ik had niet meteen door dat het een wereldrecord was." Over de risicovolle overname (min 0,01) liet hij zich niet uit.
Nooit eerder waren de verschillen tussen de eerste drie zo miniem als nu: Italië moest 0,21 seconde toegeven en verwees Rusland naar het brons met 0,03 seconde. De race op de live streaming was adembenemend en bloedstollend van spanning. De opstelling van Nederland (man-vrouw-vrouw-man) verschilde met die van de voornaamste rivalen (man-man-vrouw-vrouw). Ongewild was het een tactische meesterzet.
Nederland deed nog niet mee in 2012, maar daarna was er telkens een prijs. In 2013 en 2015 brons, in 2017 goud en twee jaar geleden zilver.

Sterk optreden van Marrit Steenbergen

Marrit Steenbergen zwom naar de titel op de 200 meter vrije slag in 1.52.75. Ze gaf het goud extra glans door weer haar persoonlijk record te verbeteren. "Ik ging natuurlijk als snelste naar de finale wat al aangaf dat het mogelijk was om te winnen. Het hele toernooi ging al lekker. Ik zat goed in m’n vel en kwam in een goede flow. Eigenlijk gold dat niet alleen voor mij maar ook voor het hele team."

Maaike de Waard zwom op de 50 meter vlinderslag (24.97) naar zilver achter de Zweedse winnares Sarah Sjöström (24,50). Het was haar derde individuele medaille van dit EK. "Ik wist dat zilver het hoogst haalbare was. Het was net geen persoonlijk record, maar een vierentwintiger was al van een jaartje geleden."

Een fantastisch toernooi

Op het koningsnummer, de 100 meter vrije slag, gewonnen door Kliment Kolesnikov (45.58) zwom Stan Pijnenburg naar een vijfde plaats in 46.55. Daarmee was de Brabander 0,17 seconde langzamer dan in de halve finale waarin hij een Nederlands record (46.38) zwom. “Ik wist dat er maar één ding op zat als ik mee wilde doen voor de medailles en dat was hard weggaan en de anderen proberen bij te houden.” Dat brak hem in het tweede deel op. Toch had de nationale recordhouder een goed gevoel over het raceverloop. “Mijn doel was de finale te halen. Dat is gebeurd met een Nederlands record. Al met al was het een fantastisch toernooi waarvan ik ontzettend heb genoten."

Arno Kamminga werd achtste op de 50 meter schoolslag in een tijd van 26.47 seconden. Na het brons op de 100 meter en zilver op de 200 meter was het de derde individuele finale op het EK voor de Katwijker. En daar had hij niet veel over te zeggen, omdat de sprintsnelheid hem in de steek liet.

Bron: KNZB en Marcel Tabbers.